Verloren tijd

Evean Inzicht, december 2010

Binnenlopen en wekken: 1.45 minuten

Wassen en aankleden: 12.41 minuten

Wondverzorging: 1.14 minuten

Steunkousen aantrekken: 1.01 minuten

Bij de woonzorgcentra van de OsiraGroep wordt sinds kort efficiënter en goedkoper gewerkt met werkschema’s en ingestelde zorgroutes. Gedetailleerd worden de eerste stappen in een zorgroute van een verzorger vastgelegd. Mensen van een ingehuurd efficiencybedrijf volgen en klokken met stopwatches tot op de seconde nauwkeurig de handelingen van het verzorgend personeel aan het bed.

Verpleegzorg als bio-industrie.

Eerst dacht ik dat het een grap was toen ik hierover in de krant las. Onwillekeurig schiet je in de lach bij het beeld van een man in pak en stropdas die met de stopwatch in de hand toekijkt hoe mevrouw Jansen verzorgd wordt. Wedstrijdje wekken en wassen. Maak er een Olympische demonstratiesport van, zou ik zeggen. De Noord-Koreanen zouden hoog scoren in deze tak van sport.

Maar er valt niets te lachen. Het is duidelijk dat we hier te maken hebben met een verbijsterende realiteit. Medewerkers van Osira worden in het bewuste krantenartikel anoniem opgevoerd, bang als ze zijn voor het voortbestaan van hun baan. Want met het zorgrouteproject stellen de mensen van het efficiencybedrijf tevens vast wie boventallig wordt en in een zogenaamde flexpoule terecht komt, waarmee ze inzetbaar worden als uitzendkrachten. Gevolg: patiënten krijgen iedere dag een ander gezicht aan hun bed en familieleden klagen in het artikel over schrijnende blunders van deze flexwerkers die onvoldoende kennis hebben van wat er met patiënten aan de hand is.

Maar wat kost dat hele efficiencyproject eigenlijk?
Per verzorgingshuis ongeveer 400.000 euro. Maar…daar staat tegenover, rekent het efficiencybedrijf voor, dat het project een ‘mogelijke’ besparing oplevert van 800.000 euro. Hoe dan? Door precies te berekenen hoe het verzorgend personeel tijd – en tijd is geld, nietwaar? -- verprutst. Daar hebben ze de post ‘verloren tijd’ voor bedacht. In de rapporten is terug te vinden wat zij hieronder verstaan. Een praatje maken met je collega’s bijvoorbeeld, wordt vastgelegd als verloren tijd.

Op de website van Osira staat de volgende zin:

 ‘Wij geloven dat mensen die zorg nodig hebben, het beste tot hun recht komen als ze zich gehoord, gezien en erkend voelen.’

Op hoeveel verloren tijd moeten we de post ‘horen, zien en erkennen’ klokken?